Wzrost gospodarczy w USA zagrożony? Banki Centralne stworzyły problem, z którym sobie nie radzą

Już w środę, 1 maja FOMC będzie decydowało o stopie procentowej w USA. Dlaczego rynki nie zakładają obniżki stóp procentowych pomimo słabszego od oczekiwań wzrostu gospodarczego w Stanach Zjednoczonych? Dołącz do Squabera Premium i zyskaj codzienne wsparcie! Sprawdź nasz bonus https://squaber.com/l/oferta-dostepu-...

Aktualna propozycja dostępu Premium: https://squaber.com/l/oferta-dostepu-...
Program partnerski Squabera: https://squaber.com/l/program-partnerski
Spółki WIG20: https://squaber.com/pl/pulpit/1
Instrukcja obsługi: https://squaber.com/l/instrukcja-obsl...
Uniwersytet Giełdowy: https://edukacja.squaber.com/szkoleni...
Najbliższy webinar: https://edukacja.squaber.com/webinaria
Analizy spółek: https://squaber.com/pl/analysis
Tabela spółek: https://squaber.com/pl/stocks-table?c...
Blog Squabera: https://blog.squaber.com

00:00 Wstęp
00:50 Dane z USA i co zrobi FED
12:00 Przegląd makro
17:50 Indeksy zagraniczne
36:30 Zaproszenie na webinar
39:00 Polski złoty
44:10 złoto, srebro, miedź, ropa, gaz
50:00 Indeks chiński
51:40 WIG20, mWIG40, sWIG80
1:03:00 Kakao, Kawa, kukurydza, pszenica i inne towary
1:17:15 EURUSD, USDJPY

Wzrost gospodarczy w USA zagrożony? Na to mogłyby wskazywać odczyty PKB z USA, trzeba j jednak dobrze zrozumieć. Niezależnie od wszystkiego, banki centralne na świecie stworzyły problem, z którym sobie nie radzą, czego przykładem jest Bank Japonii, ale także Bank Anglii, gdzie stagflacja jest faktem.

Po kryzysie finansowym w 2008 roku oraz pandemii COVID-19 w 2020 roku banki centralne na całym świecie odegrały kluczową rolę w stabilizacji gospodarek. Ich działania ewoluowały, adaptując się do zmieniających się warunków ekonomicznych i wyzwań.

Reakcja na kryzys finansowy 2008

Kryzys finansowy, który rozpoczął się w 2007 roku, osiągnął szczyt w 2008 roku, prowadząc do globalnej recesji. Banki centralne, w tym Federalny System Rezerw Federalnych (Fed) w USA, Europejski Bank Centralny (EBC) oraz Bank Anglii, podjęły szereg działań mających na celu stabilizację systemu finansowego i wspieranie wzrostu gospodarczego. Wdrożyły politykę luzowania ilościowego (quantitative easing, QE), która polegała na skupowaniu przez banki centralne długu publicznego oraz innych aktywów finansowych w celu zwiększenia podaży pieniądza i obniżenia długoterminowych stóp procentowych. Działania te miały na celu ożywienie inwestycji prywatnych i konsumpcji poprzez tanie i łatwo dostępne finansowanie.

Rola banków centralnych po pandemii COVID-19

Pandemia COVID-19 spowodowała kolejny globalny wstrząs gospodarczy w 2020 roku. Banki centralne szybko zareagowały, wprowadzając środki, które miały na celu złagodzenie skutków ekonomicznych kryzysu zdrowotnego. Fed, EBC, Bank Japonii oraz inne banki centralne ponownie zastosowały politykę QE, ale poszerzyły zakres aktywów kupowanych na rynkach, w tym korporacyjnych obligacji i papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami. Ponadto, stopy procentowe zostały obniżone do rekordowo niskich poziomów, a w niektórych przypadkach wprowadzono ujemne stopy procentowe.

Banki centralne rozszerzyły również swoje narzędzia polityki monetarnej o programy pomocowe dla firm i gospodarstw domowych dotkniętych pandemią. Na przykład Fed uruchomił programy zakupu obligacji przedsiębiorstw oraz programy pożyczek dla małych i średnich przedsiębiorstw. EBC z kolei poszerzył swój program skupu aktywów o Pandemic Emergency Purchase Programme (PEPP), który miał elastyczne parametry skupu w celu zapewnienia płynności na rynku.

Wnioski i przyszłe wyzwania

Działania banków centralnych po kryzysie 2008 i pandemii COVID-19 pokazują ich kluczową rolę w stabilizacji gospodarczej i systemu finansowego. Niemniej jednak, wykorzystanie tak szerokich instrumentów interwencyjnych rodzi pytania o długoterminowe skutki takich działań, w tym o ryzyko związane z inflacją, zależnością rynków finansowych od wsparcia banków centralnych oraz wyzwaniami związanymi z wyjściem z ultra-luźnej polityki monetarnej.

Dodatkowo, banki centralne stają przed wyzwaniem adaptacji swoich narzędzi do nowych realiów ekonomicznych, w tym rosnącej roli cyfryzacji w finansach oraz zmian klimatycznych, które mogą wpływać na stabilność finansową. Ich zdolność do zarządzania tymi nowymi wyzwaniami będzie miała kluczowe znaczenie dla przyszłej roli i skuteczności polityki monetarnej.