ҮРКЕР. ақын Есенқұл Жақыпбектің «Өмір өтті» жыр жинағы

08.20 Тұңғышбай Жаманқұлов: Жұлдыз неткен мұңды жарық… дегені, жұлдызбен сырласқандай айтатыны адам жанын тебірентпей қоймайды. Есенқұлдың әндеріне ән шығатын себебі оның өлеңдерінің өзі әндетіп тұратын сияқты.
11.53 Кәдірбек Құныпия: Сол жаңағы өзге емес өзім айтам өз жайымда бар сырын ашты, соның аяқ жағында енді менің өмірге өкпем жоқ деп аяқталады. Сонда ол өлерін 1 жыл бұрын сезді ме екен деп те ойлайсың..
12.16 Жүсіпбек Қорғасбек: Есенқұлдың атағы жоқ болғанымен, аңызы бар ақын ғой. Өзі атаққа да қызыққан жоқ қой. Бере қояйын дегенде жоқ.
12.35 Қадырғали Көбентай: Мен бұл қоғамды ұнатпайтын себебім, ол үй –үйге көмір тасыды, бөлшектеп сатты, солай күн көрді….
18.36 – ән айтылады. «Өнер адамы»
25.36 Қадырғали Көбентай: Өлеңдеріне редакция жасамаған адам.
25.40 Тұңғышбай Жаманқұлов: Меніңше, Есенқұлдың өлеңдеріне редакция жасай алмайсың да, мүмкіндік жоқ. Бәрі орны орнымен үйлесіп тұр.
28.40 Кәдірбек Құныпия: Осыны кітабыңды неге «Тазғара құстың тағдыры » деп қойдың деп марқұм Орысбай аға, Жұмабай Шаштайұлы кейін Есенқұлға ренжіді. Атын нашар қойдың, жаман ырым шақырдың деп. Бірақ өзі жазған алғысөзінде әйтеуір тазғараға ұқсап қалың ақын ішінде қалбаңдап келе жатқан жайым бар дейді. Тағдыр солай болды.
30.41 Тұңғышбай Жаманқұлов: Өзінің шешесінің украинка екенін білмеген ғой. 10- класта паспорт аларда, жазып кепті. Үйіне келіп, шешесіне ұрысып жатыр дейді: «Орыс екенсің ғой» депті. Білмеген ғой, соған дейін. Бірақ шешесі қазақтан бетер мейірімді кісі болып өткен екен, қазақша таза сөйлеген екен.